ಮಹಾಭಾರತ

ಭಾಗ 90

ಭರತೇಶ ಶೆಟ್ಟಿ, ಎಕ್ಕಾರ್

ಸಂಚಿಕೆ ೯೦ ಮಹಾಭಾರತ

ಹೀಗಿರಲು ಕೃಷ್ಣ ಬಲರಾಮರ ತಂಗಿ ಸುಭದ್ರೆ ಮನೆಯಲ್ಲೆಲ್ಲಾ ಓಡಾಡುತ್ತಾ ಆಟವಾಡುತ್ತಿದ್ದಳು. ರುಕ್ಮಿಣಿಗೆ ಸಖಿಯಾಗಿ ಒಲವಿನ ಗೆಳತಿಯೂ ಆಗಿದ್ದಳು. ಸುಭದ್ರೆ ವಸುದೇವ ರೋಹಿಣಿಯರ ಪುತ್ರಿ.

ಕಾಲ ಕಳೆಯುತ್ತಿರಲು ರುಕ್ಮಿಣಿಗೂ ತನಗೊಂದು ಮಗು ಬೇಕೆಂಬ ಬಯಕೆಯಾಯಿತು. ಶ್ರೀ ಕೃಷ್ಣನಲ್ಲಿ ಮನದಿಂಗಿತ ಅರುಹಿದಾಗ ಸತ್ಸಂತಾನ ಪ್ರಾಪ್ತಿಗೆ ಶಿವಾನುಗ್ರಹ ಬೇಕು ಎಂದು ಹಿರಿಯರ ಆಶೀರ್ವಾದ ಪಡೆದು ಶ್ರೀಕೃಷ್ಣ ರುಕ್ಮಿಣಿಯರು ಬದರಿಕಾಶ್ರಮದ ತಪೋಭೂಮಿ ಸೇರಿ ಶುಭ ಮುಹೂರ್ತದಲ್ಲಿ ತಪಸ್ಸನ್ನಾಚರಿಸತೊಡಗಿದರು. ಕಾಲಾಂತರದಲ್ಲಿ ಶಿವ ಶಿವೆಯರು ಮೈದೋರಿ, ಕೃಷ್ಣಾ ನಿನ್ನ ಈ ನಡೆ ಮುಂದೆ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಸತ್ಕಾರ್ಯಕ್ಕೆ ಭಗವತ್ ಕೃಪೆ ಪಡೆಯುವಂತೆ ಪ್ರೇರೇಪಿಸುವ ಮಾರ್ಗದರ್ಶನವಾಗಲಿ. ಸ್ವಯಂ ದೇವನೇ ನೀನಾಗಿದ್ದರೂ ಸತ್ಫಲ ಪ್ರಾಪ್ತಿಗಾಗಿ ಮಹಾದೇವನಾದ ನನ್ನ ತಪ ಆಚರಿಸಿದೆ. ನಿನ್ನ ಈ ತಪಸ್ಸನ್ನು ಕಂಡಾಗ ನನ್ನ ಗತ ಕಥನ ಸ್ಮರಣೆಯಾಯಿತು. “ಹಿಂದೆ ನನ್ನ ಸತಿ ದಾಕ್ಷಾಯಿಣಿ ದಕ್ಷಾಧ್ವರದಲ್ಲಿ ಪ್ರಾಣತ್ಯಾಗ ಮಾಡಿದ ಬಳಿಕ ನಾನೂ ಸುದೀರ್ಘ ತಪಸ್ಸನ್ನಾಚರಿಸಿದ್ದೆ. ಆ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಪರ್ವತ ರಾಜನ ಮಗಳಾಗಿ ಹುಟ್ಟಿದ ಪಾರ್ವತಿ ನನ್ನನ್ನು ಸೇರಲು ಆಕೆಯೂ ತಪೋ ನಿರತಳಾಗಿದ್ದಳು. ನಮ್ಮೀರ್ವರ ಮಿಲನಕ್ಕೆ ಸೇತುವಾಗಲು ನಿನ್ನ ಮನಸಿಜ ಪುತ್ರ ಮನ್ಮಥ ಕುಸುಮ ಶರಗಳನ್ನು ನಮ್ಮ ಮೇಲೆ ಪ್ರಯೋಗಿಸಿದ್ದ. ತಪೋಭಂಗದ ಕ್ರೋಧ ನನ್ನ ನಿಟಿಲಾಗ್ನಿಯಾಗಿ ಹೊರಬಂದು ಮನ್ಮಥ ಭಸ್ಮೀಭೂತನಾಗಿ ಹೋದ. ಆದರೂ ಆತನ ಶರಪ್ರಯೋಗದ ಪರಿಣಾಮ ನಾನು ಅರ್ಧ ನಾರೀಶ್ವರನಾದೆ. ಕಾಮನನ್ನೇ ಸುಟ್ಟು ಕಳೆದ ಮೇಲೆ ಮದುವೆಯಾದ ನನಗೆ ಉಳಿದ ಸುಖವಾದರೂ ಏನು? ಅತ್ತ ಮನ್ಮಥನ ಸತಿ ರತಿಯೂ ಅತಿ ದುಃಖಿತಳಾಗಿ ಶಿವೆಯನ್ನು ಭಜಿಸಿ ಮೆಚ್ಚಿಸಿ ಅನುಗ್ರಹ ಪಡೆದಿದ್ದಾಳೆ. ಹೌದು! ಲೋಕ ಕಾಮ – ಮೋಹ ರಹಿತವಾಗಬಾರದು. ನಿಮ್ಮ ತಪಸ್ಸೂ ಸಾಫಲ್ಯವಾಗಬೇಕು. ಮತ್ತೆ ಮನ್ಮಥ ಹುಟ್ಟಿಬರಲಿ. ಆದಿಯಲ್ಲಿ ನಿನ್ನ ಸಂಕಲ್ಪದಿಂದ ಜನ್ಮ ತಳೆದ ಮನಸಿಜ ಪುತ್ರ, ರುಕ್ಮಿಣಿಯ ಗರ್ಭಸಂಜಾತನಾಗಿ ಸುವ್ಯಕ್ತನಾಗಿ ಮೆರೆಯಲಿ” ಎಂದು ಪರಶಿವ ಅನುಗ್ರಹಿಸಿದ.

ಪಾರ್ವತಿ ದೇವಿ ರುಕ್ಮಿಣಿಯನ್ನು ಬರಸೆಳೆದು, “ಸಾಕ್ಷಾತ್ ಮಹಾಲಕ್ಷ್ಮಿ ನೀನು ಆಗಿದ್ದರೂ ಮನುಷ್ಯ ರೂಪದಲ್ಲಿ ಅವತರಿಸಿ ಮಾನವ ಸಹಜ ಕಷ್ಟ, ನೋವುಗಳನ್ನು ಅನುಭವಿಸುತ್ತಾ ಆನಂದಿಸುತ್ತಿರುವೆ. ನನ್ನವರು ಕಾಮನನ್ನು ನಿಗ್ರಹಿಸಿದರೆ, ನಿಮ್ಮವರು ಮರಳಿ ಪ್ರೇಮಮಂಗಲ ಮೂರ್ತಿ ಮನ್ಮಥನನ್ನು ಪಡೆಯಲು, ಶಿವಾನುಗ್ರಹವನ್ನೇ ಬಯಸಿದರು. ಹಿಂದೆ ಹರಕೋಪಕ್ಕೆ ಹತನಾದವನಲ್ಲವೇ ಅನಂಗ. (ಅನಂಗ ಅಂದರೆ ಶಿವನ ಮೂರನೇ ಕಣ್ಣಿನ ಜ್ವಾಲೆಗೆ ದೇಹದ ಅಂಗಗಳು ಸುಡಲ್ಪಟ್ಟು ಭಸ್ಮವಾದ ಬಳಿಕ ಅವ್ಯಕ್ತ ಆತ್ಮರೂಪದಲ್ಲಿ ಅಂಗಗಳಿಲ್ಲದೆ ಇರುವ ಮನ್ಮಥ) ಆಗಲಿ ನನ್ನ ವಚನದಂತೆ ಮನ್ಮಥ ನಿನ್ನುದರದಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟಿ ಮತ್ತೆ ರತಿಯನ್ನು ಸೇರುವಂತಾಗಲಿ. ಲೋಕದ ಸಕಲ ಜೀವ ಸಂಕುಲದಲ್ಲೂ ಪ್ರೇಮ ಪ್ರೀತಿ ನೆಲೆಸುವಂತಾಗಲಿ” ಎಂದು ಹರಸಿದಳು. ಕೃಷ್ಣ ರುಕ್ಮಿಣಿಯರು ಪಾರ್ವತಿ ಪರಮೇಶ್ವರರಿಗೆ ವಂದಿಸಿ ನಿಂತರು, ಮಹಾದೇವ – ದೇವಿ ಅನುಗ್ರಹಿಸಿ ಅಂತರ್ಧಾನರಾದರು.

ಅಲ್ಲಿಂದ ಮುನ್ನಡೆಯುತ್ತಾ ರುಕ್ಮಿಣಿ ಕೃಷ್ಣ ದಂಪತಿಗಳು ಋಷಿವರೇಣ್ಯರನ್ನೆಲ್ಲಾ ಕಂಡು ಪಾದ ಪೂಜೆ ಮಾಡುತ್ತಾ, ತೀರ್ಥ ಸೇವಿಸುತ್ತಾ ದಿವ್ಯ ಆಶೀರ್ವಾದ ಪಡೆದರು. ಹಿರಿಯರ ಆಶೀರ್ವಾದ ಪಡೆಯುವ ಪರಿಪಾಠವಾಯಿತು. ಬಳಿಕ ಅವರಿಬ್ಬರೂ ದ್ವಾರಕೆ ಸೇರಿದರು. ಋಷಿಗಳು ಶ್ರೀಹರಿಯ ಹೃದಯ ವೈಶಾಲ್ಯಕ್ಕೂ, ದೇವನಾದರೂ ಭಕ್ತವತ್ಸಲನಾಗಿ ದರುಶನ ನೀಡಿ, ನಮ್ಮ ಸೇವೆ ಮಾಡಿ ಹೋದ ನಡೆಯನ್ನು ಕಂಡು ಧನ್ಯರಾಗಿ ಸಂಸ್ತುತಿಸತೊಡಗಿದರು.

ಹೀಗಿರಲು, ಯಾದವ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯದ ಎಂಟು ರಾಜ ಆಡಳಿತ ವರ್ಗಗಳಲ್ಲಿ ಸತ್ರಾಜಿತನೂ ಓರ್ವ ರಾಜ. ಸೂರ್ಯನನ್ನು ತಪಸ್ಸಿನ ಮೂಲಕ ಮೆಚ್ಚಿಸಿ ಸ್ಯಮಂತಕ ಎಂಬ ವಿಶೇಷ ಪ್ರಭೆಯುಳ್ಳ ರತ್ನ ಮಣಿಯನ್ನು ಪಡೆದಿದ್ದ. ಅದು ಪ್ರತಿದಿನ ಎಂಟು ಭಾರ ಹೊನ್ನನ್ನು ನೀಡುವ ಪ್ರಭಾವ ಹೊಂದಿತ್ತು. ಹಾಗಾಗಿ ಸತ್ರಾಜಿತ ತನ್ನ ಆಡಳಿತ ಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿ ಸಕಲ ಸಮೃದ್ಧಿಯನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದ. ಮಣಿಯ ವಿಚಾರ ಮಾತ್ರ ಗೌಪ್ಯವಾಗಿತ್ತು. ಆತನ ಆಳ್ವಿಕೆ ಮೆಚ್ಚಿ, ಸಮೃದ್ಧಿಗೆ ಕಾರಣವಾದ ರಾಜ ಸತ್ರಾಜಿತನ ದಕ್ಷ ಆಡಳಿತದ ವೈಖರಿ ಹೇಗೆ ತಿಳಿದು ಬಾ ಎಂದು ಅಕ್ರೂರನನ್ನು ಕಳುಹಿಸಿದ ಶ್ರೀಕೃಷ್ಣ. ನಿಯೋಜಿತನಾಗಿ ಬಂದ ಅಕ್ರೂರ ಸ್ಯಮಂತಕ ಮಣಿಯ ರಹಸ್ಯ ಬೇಧಿಸಿದ. ಅಷ್ಟಕ್ಕೇ ಸುಮ್ಮನುಳಿಯದೆ, ಆ ಮಣಿಯನ್ನು ಕೃಷ್ಣನಿಗೆ ಕೊಡಬೇಕಂತೆ ಎಂದು ಸತ್ರಾಜಿತನಲ್ಲಿ ಕೇಳಿಯೇ ಬಿಟ್ಟ. ಸತ್ರಾಜಿತ ಕೋಡೋಣವಂತೆ ಎಂದು ಹೇಳಿ, ಸದ್ಯಕ್ಕೆ ಸಬೂಬು, ಕಾರಣಗಳನ್ನು ನೀಡಿ ಮುಂದೂಡಿ, ಅಕ್ರೂರನನ್ನು ಕಳಿಹಿಸಿದ. ಕೃಷ್ಣನೇನೂ ಮಣಿಯ ಬಗ್ಗೆ ತಿಳಿದೂ ಇರಲಿಲ್ಲ. ದೇವನಾಗಿ ತಿಳಿದಿದ್ದರೂ ಅಪೇಕ್ಷಿಸಿರಲಿಲ್ಲ.

ಒಂದು ದಿನ ಪ್ರಜಾವರ್ಗದ ಯಾದವ ಗೋಪಾಲಕರು, ಕೃಷಿಕರು ಜೊತೆಯಾಗಿ ಮೃಗ ಹಾವಳಿಯಿಂದಾಗಿರುವ ಸಮಸ್ಯೆ ಸತ್ರಾಜಿತನಲ್ಲಿ ದೂರಿ ಕೊಂಡರು. ಪರಿಹಾರಕ್ಕಾಗಿ ಬೇಟೆಗೆ ಹೊರಡಲು ಸಿದ್ಧನಾದ ರಾಜ. ವಿಷಯ ತಿಳಿದು ಸತ್ರಾಜಿತನ ತಮ್ಮ ಪ್ರಸೇನ ಅಣ್ಣನ ಅನುಮತಿ ಪಡೆದು ಬೇಟೆಗೆ ತಾನೇ ಹೊರಟು ನಿಂತ. ಹೊರಡುವಾಗ ತಮ್ಮನ ರಕ್ಷೆಗಾಗಿ ದಿವ್ಯ ಸ್ಯಮಂತಕ ಮಣಿಯನ್ನು ಕೊರಳ ಕಂಠಿಕೆಯಾಗಿ ಅಣ್ಣ ತೊಡಿಸಿದ. ಹೀಗೆ ಹೊರಟ ಪ್ರಸೇನ ಮೃಗ ಬೇಟೆಯಾಡುತ್ತಾ ಕೃಷಿ ಕಂಟಕ ಮೃಗಗಳನ್ನು ಸಂಹರಿಸುತ್ತಿರಬೇಕಾದರೆ ಬಲಿಷ್ಟ ಸಿಂಹವೊಂದು ಪ್ರಸೇನನ ಮೇಲೆ ಆಕ್ರಮಣ ಮಾಡಿತು. ಆಕಸ್ಮಿಕವಾಗಿ ಎರಗಿದ ಸಿಂಹ ಕ್ಷಣಾರ್ಧದಲ್ಲಿ ಕೊರಳ ಸೆರೆಯನ್ನೇ ಕಚ್ಚಿ ಪ್ರಸೇನನ್ನು ಕೊಂದೇ ಬಿಟ್ಟಿತು. ಕೊಂದು ಗುಹೆಯತ್ತ ಭಕ್ಷಣೆಗಾಗಿ ಎಳೆದೊಯ್ಯುವಾಗ ಎದುರಾದ ಭಲ್ಲೂಕ ಜಾಂಬವ. ಆ ಸಿಂಹವನ್ನು ಕೊಂದು, ಬಳಿಕ ಯುವರಾಜನತ್ತ ನೋಡಿದರೆ ಆತ ಮೃತನಾಗಿಯಾಗಿದೆ. ಆರೈಕೆ ಮಾಡಲು ಉಳಿದಿಲ್ಲ. ಈ ಜಾಂಬವ ಬ್ರಹ್ಮ ದೇವನ ಆಕಳಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಜನ್ಮ ಪಡೆದವನು. ಶಿವ ಗಿರಿಜೆಯರ ಕಲ್ಯಾಣ ಕಂಡ ಮಹಾತ್ಮನೂ, ಸಮುದ್ರ ಮಥನ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ದೇವತೆಗಳಿಗೆ ಸಹಾಯಕನಾಗಿ ದುಡಿದು, ಆ ಬಳಿಕ ಕಿಷ್ಕಿಂಧೆಯ ಸುಗ್ರೀವನ ಜೊತೆ ಶ್ರೀ ರಾಮ ಮೈತ್ರಿಯ ಸೇನೆಯಲ್ಲಿದ್ದು, ರಾಮ ಸೇವೆಯನ್ನೂ ಮಾಡಿದ ಯುಗ ಯುಗಗಳನ್ನು ಕಂಡ ಯುಗಪುರುಷ. ಶ್ರೀರಾಮ ಭಕ್ತನಾಗಿದ್ದು, ರಾಮ ನಿರ್ಯಾಣದ ಬಳಿಕ ಸುದೀರ್ಘ ತಪಸ್ಸಾಚರಿಸಿದ ಪುಣ್ಯಾತ್ಮನೂ ಹೌದು. ಇಂತಹ ಮಹಾತ್ಮ ಜಾಂಬವ, ಪ್ರಸೇನನ ಕಂಠಿಕೆಯಾಗಿ ಹೊಳೆಯುತ್ತಿದ್ದ ಸ್ಯಮಂತಕ ಮಣಿಯನ್ನು ನೋಡಿ ಆಕರ್ಷಿತನಾದ. ಕಂಠಿಕೆಯನ್ನು ತೆಗೆದು ಕೊಂಡು ಹೋಗಿ ಗುಹೆಯಲ್ಲಿದ್ದ ತನ್ನ ಮಗಳು ಜಾಂಬವತಿಗೆ ನೀಡಿದ. ಜಾಂಬವತಿ ಜಾಂಬವನಿಂದ ಪಾಲಿಸಲ್ಪಟ್ಟ ಸೂರ್ಯವಂಶದ ಕುವರಿಯೆಂಬ ಹಿನ್ನೆಲೆಯಿದೆ. ಹೇಗೋ ಜಾಂಬವನಿಗೆ ಎಳೆ ಮಗುವಾಗಿ ದೊರೆತು ರಕ್ಷಿಸಲ್ಪಟ್ಟವಳು.

ಬೇಟೆಗೆ ಹೋದ ಪ್ರಸೇನನ ಪತ್ತೆಯಿಲ್ಲ. ದಿನಗಳು ಕೆಲವು ಕಳೆದರೂ ಸುದ್ದಿಯಿಲ್ಲ. ಬೇಟೆಗಾರರನ್ನು ಕಳುಹಿ ಹುಡುಕಿಸಿದರೂ ಸಿಗಲಿಲ್ಲ. ಪ್ರೀತಿಯ ತಮ್ಮನನ್ನೂ, ಸೂರ್ಯದೇವನ ಅನುಗ್ರಹದ ದಿವ್ಯ ಮಣಿಯನ್ನೂ ಕಳೆದುಕೊಂಡ ದುಃಖ ಸತ್ರಾಜಿತನಿಗೆ. ತರ್ಕಿಸಿದಾಗ ಪಕ್ಕನೆ ಅಕ್ರೂರನ ಮೂಲಕ ಕೃಷ್ಣ ಮಣಿಯನ್ನು ಕೇಳಿಸಿದ್ದ ಪ್ರಕರಣ ಸ್ಮರಣೆಗೆ ಬಂತು. ಕೃಷ್ಣನೇ ಮಣಿಯ ಸ್ವಾಧೀನಕ್ಕಾಗಿ ತಮ್ಮನನ್ನು ಕೊಂದಿದ್ದಾನೆ ಎಂಬ ಆರೋಪ ಹೊರಿಸಿದ. ಬಲರಾಮನಿಗೂ ಈ ವಿಚಾರ ತಿಳಿದು ಕೃಷ್ಣನನ್ನು ಕರೆದು ವಿಚಾರಿಸಿದ. ಇಲ್ಲ ಅಣ್ಣ ನಾನು ಈ ವಿಷಯವನ್ನೇ ಬಲ್ಲವನಲ್ಲ. ನಿರ್ದೋಷಿ ಎಂದು ಹೇಳಿದರೂ ಒಪ್ಪಲಿಲ್ಲ ಬಲರಾಮ. ಅನಿವಾರ್ಯವಾಗಿ ಸತ್ಯ ಶೋಧನೆಗೆ ಹೊರಡಬೇಕಾಯಿತು ಕೃಷ್ಣನಿಗೆ. ಕಾಡಾಡಿಯಾಗಿ ಪ್ರಸೇನನನ್ನು ಹುಡುಕಿ ಅಲೆಯುವಾಗ ಒಂದೆಡೆ ಕೊಳೆತ ವಾಸನೆ ಮೂಗಿಗೆ ಬಡಿಯಿತು. ಅತ್ತ ಸಾಗಿದರೆ ಸಿಂಹದ ಗವಿಯ ಬಳಿ ಅಸ್ಥಿ ಪಂಜರದ ಮೇಲಿದ್ದ ರಾಜ ಪೋಷಾಕುಗಳಿಂದ ಇದು ಪ್ರಸೇನನ ಕಳೇಬರ ಎಂದು ತಿಳಿಯಿತು. ಮುಂದುವರಿದರೆ ಸಿಂಹದ ಮೃತ ಶರೀರ ಕಂಡಿತು. ಅರ್ಥವಾಯಿತು ಸಿಂಹಕ್ಕೂ ಪ್ರಸೇನನಿಗೂ ಹೋರಾಟವಾದ ಪರಿಣಾಮ ಹೀಗಾಗಿರಬಹುದು. ಸುತ್ತ ಮುತ್ತ ಮಣಿಯೆಲ್ಲಾದರೂ ಬಿದ್ದಿದೆಯೇ ಎಂದು ಅಲೆಯುತ್ತಾ ಹುಡುಕುವಾಗ ಹೆಣ್ಣೊಬ್ಬಳು ಮಧುರ ಸ್ವರದಲ್ಲಿ ಹಾಡುವ ಗಾಯನ ತೇಲಿ ಬರುತ್ತಿದೆ. ಈ ಗೊಂಡಾರಣ್ಯದಲ್ಲಿ ಹೆಣ್ಣೇ? ಅತ್ತ ಸಾಗಿದರೆ ಗುಹೆಯೊಳಗಿಂದ ಕೇಳಿಸುತ್ತಿದೆ. ಒಳ ಹೊಕ್ಕರೆ, ದಿವ್ಯಪ್ರಭೆಯ ಬೆಳಕಿದೆ ಗುಹೆಯೊಳಗೆ. ಕಿರು ನಕ್ಷತ್ರದಂತೆ ಮಣಿಯೊಂದು ಮಿಣುಗುತ್ತಿದೆ. ಹೌದು ಇದೇ ಆ ಸ್ಯಮಂತಕ ಮಣಿ. ಹೀಗೆ ಹೆಣ್ಣನ್ನೂ ಮಣಿಯನ್ನೂ ನೋಡುತ್ತಿರಬೇಕಾದರೆ ಕವಲು ಗುಹೆಯೊಳಗಿಂದ ಭಯಂಕರವಾದ ಭಲ್ಲೂಕ ಜಾತಿಯ ಕರಡಿ ಘರ್ಜಿಸಿತು. ನರರ ಮೈಯೊಗರು ವಾಸನೆ ಮೂಗಿಗೆ ಬಡಿದಿರಬೇಕು. ಕೃಷ್ಣನೂ ನೋಡಿ ತಕ್ಷಣ ಭೀಷಣ ಧ್ವನಿ ಹೊಮ್ಮಬಲ್ಲ ಪಾಂಚಜನ್ಯ ಮೊಳಗಿಸಿದ. ಯುದ್ದ ಸಾರಿದ ಸೂಚನೆಯೋ ಎಂಬಂತೆ ಜಾಂಬವಂತ ಆಕ್ರಮಣಕ್ಕೆ ಮುಂದಾದ. ಜಗ ಜಟ್ಟಿಗಳಂತೆ ಒಬ್ಬರ ಮೇಲೊಬ್ಬರು ಎರಗಿ ಘನಘೋರ ಕಾಳಗವೇ ನಡೆಯಿತು. ಜಾಂಬವನೂ ಪಳಗಿದ ವೀರ – ಸಮರ ನಿಷ್ಣಾತನಲ್ಲವೇ? ಸಮರಸವಾದ ಹಣಾಹಣಿ – ಹೊಡೆತ, ಬಿಗಿತ, ಬಂಧನ, ತಾಡನ, ಪ್ರಹಾರ, ಲಂಘನ ಯಾವ ವಿಭಾಗದಲ್ಲಿ ನೋಡಿದರೂ ಇಬ್ಬರೂ ಸಮದಂಡಿಗಳಾಗಿ ಅರೆಕ್ಷಣ ವಿರಮಿಸದೆ ಹನ್ನೆರಡು ದಿನದ ಹೋರಾಟ ಸಾಗಿತು. ಜಾಂಬವನ ವಜ್ರಮುಷ್ಟಿಯ ಘಾತಗಳು ಕೃಷ್ಣನ ನಿಪುಣತೆಯಿಂದ ತಡೆಯಲ್ಪಡುತ್ತಿದ್ದವು. ನಿರಂತರ ಕಾಳಗ ನೀಡಿ ಸೋಲು ಗೆಲವು ನಿಶ್ಚಯವಾಗದೆ ಉಳಿದಾಗ, ಜಾಂಬವ ಅನುಮಾನಿತನಾಗಿ ಯುದ್ದ ನಿಲ್ಲಿಸಿ ಪರಿಚಯ ಕೇಳಿದ. ಅಯ್ಯಾ ನೀನು ಯಾರು? ನನಗೆ ಸಮದಂಡಿಯಾಗಿ ನಿಲ್ಲಬಲ್ಲವನಾದರೆ ನೀನು ಅಸಾಮಾನ್ಯನೇ ಹೌದು! ಶ್ರೀರಾಮದೇವರ ಯುದ್ದ ಕೌಶಲ, ಅನಾಯಾಸ ಹೋರಾಟದ ಪರಿ, ಆ ಮುಖದ ಕಳೆ ನಿನ್ನಲ್ಲಿ ಎನಗೆ ಕಾಣುತ್ತಿದೆ. ಯಾರು ನೀನು? ಎಂದು ನಮಸ್ಕರಿಸಿ ನಿಂತು ಜಾಂಬವ ಕೇಳಿದ.

ಜಾಂಬವಂತಾ, “ವಿನೋದಕ್ಕೋ, ಅಥವಾ ನಿನ್ನ ಬಾಹುಬಲದ ಗರ್ವದಿಂದಲೋ ನೀನೊಮ್ಮೆ ಬಯಸಿದ್ದೆ. ಶ್ರೀರಾಮ ದೇವರ ಯುದ್ದ ಕೌಶಲ ಅದ್ಬುತವಿದೆ. ನಾನು ಮತ್ತು ರಾಮ ದೇವರು ಸೆಣಸಿದರೆ ಗೆಲುವು ಯಾರಿಗಾದೀತು? ಯುದ್ದ ಹೇಗೆ ಆದೀತು ಎಂಬ ಕಲ್ಪನೆಯ ಅಪೇಕ್ಷೆ ನಿನ್ನ ಮನಮಾಡಿತ್ತು. ಕಾಕತಾಳಿಯವೋ ಎಂಬಂತೆ ಅವಕಾಶ ಇಂದು ಒದಗಿ ಬಂತು” ಎಂದು ಹೇಳಿ, ತನ್ನ ಜನ್ಮ ಕಾರಣ ಆದ್ಯಂತವಾಗಿ ವಿವರಿಸಿದ ಕೃಷ್ಣ ಪರಮಾತ್ಮ. ಉತ್ತರೀಯದಿಂದ ಜಾಂಬವನ ಮುಖ, ಮೈಯಿಂದ ಇಳಿಯುತ್ತಿದ್ದ ಬೆವರನ್ನು ಒರಸಿ ಸುಕೋಮಲ ಕೈಯಿಂದ ಶರೀರ ಪೂಸಿದಾಗ ದಣಿವು ಆರಿ ಜಾಂಬವನಿಗೆ ನವ ಚೈತನ್ಯ ತುಂಬಿತು. ಕಣ್ಮುಚ್ಚಿ ಭಕ್ತಿಯಿಂದ ನಮಿಸಿ ಶಿರಬಾಗಿದರೆ, ಮುಚ್ಚಿದ ರೆಪ್ಪೆಯೊಳಗೆ ರಾಮನಾಗಿಯೂ – ಕೃಷ್ಣನಾಗಿಯೂ ಒಟ್ಟಂದದಲ್ಲಿ ರಾಮಕೃಷ್ಣ ನಾಗಿ ಗೋಚರಿಸಿದ ಶ್ರೀಹರಿ. ಜಾಂಬವನಿಗೆ ಪೂರ್ವ ಸ್ಮರಣೆಯಾಯಿತು, ಋಷಿಗಳು ಹೇಳಿದ್ದ ಭವಿಷ್ಯ, ಶ್ರೀ ಹರಿಯೇ ಕೃಷ್ಣನಾಗಿ ಮತ್ತೆ ಹುಟ್ಟಿ ಬರಲಿದ್ದಾನೆ ಎಂಬುವುದಾಗಿ. ತಕ್ಷಣ ಉದ್ದಂಡವಾಗಿ ನಮಸ್ಕರಿಸಿ ಮನೋ ತೃಪ್ತಿಯಾಗುವಷ್ಟು ಸ್ತುತಿ ಕೀರ್ತನೆ ಮಾಡಿದ ಜಾಂಬವ. ಜಾಂಬವತಿಯನ್ನು ವರಿಸುವಂತೆ ಅಪೇಕ್ಷೆ ಮುಂದಿಟ್ಟ. ಕೃಷ್ಣನ ಒಪ್ಪಿಗೆ ಬೇಡಿ, ಕನ್ಯೆಯನ್ನೂ ಸ್ಯಮಂತಕ ಮಣಿಯನ್ನೂ ಸಮರ್ಪಿಸಿದ. ಮುಂದೆ ತಪೋ ನಿರತನಾಗುವಂತೆ ಕೃಷ್ಣನಿತ್ತ ಅಪ್ಪಣೆ ಹೊತ್ತು ಜಾಂಬವ ತಪೋ ಭೂಮಿ ಅರಸುತ್ತಾ ಹೊರಟುಹೋದ. ಶ್ರೀಕೃಷ್ಣ – ಜಾಂಬವತಿ, ಮಣಿ ಸಹಿತ ಸತ್ರಾಜಿತನಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದು ಮಣಿಯನ್ನು ಅವನ ಕೈಗಿತ್ತು, ಸಕಲ ವಿಚಾರ ವಿಸ್ತರಿಸಿ ಹೇಳಿದ. ಮಿಥ್ಯಾರೋಪ ಮಾಡಿದ ದೋಷಿಯಾಗಿ ನೊಂದು ಸತ್ರಾಜಿತ ಕ್ಷಮೆ ಕೇಳಿದ. ತನ್ನ ಮಗಳು ಸತ್ಯಭಾಮೆಯನ್ನು ಧಾರೆಯೆರೆದು ಕೃಷ್ಣನಿಗೆ ವಿವಾಹ ಮಾಡಿಸಿದ. ಸ್ಯಮಂತಕ ಮಣಿಯನ್ನೂ ಕೃಷ್ಣನಿಗೆ ಒಪ್ಪಿಸಿದ.

ಮುಂದುವರಿಯುವುದು…

✍🏻ಭರತೇಶ್ ಶೆಟ್ಟಿ ಎಕ್ಕಾರ್