ಮಹಾಭಾರತ

ಭಾಗ 88

ಭರತೇಶ್ ಶೆಟ್ಟಿ, ಎಕ್ಕಾರ್

ಶ್ರೀ ಕೃಷ್ಣ ಪರಮಾತ್ಮನ ಅಂತರಂಗ ಯಾರದ್ದೋ ಪ್ರೀತಿ – ಭಕ್ತಿಯ ಸೆಳೆತಕ್ಕೆ ಎಳೆಯಲ್ಪಡುತ್ತಿತ್ತು. ಬಾಯಿಯಿಂದ ಬಾಯಿ – ಕಿವಿಯಿಂದ ಕಿವಿಗೆ ಹರಿಯುತ್ತಾ ಕೃಷ್ಣನವರೆಗೂ ಒಂದು ಸುದ್ದಿ ಬಂದು ಮುಟ್ಟಿತು. ಏನೆಂದರೆ ವಿದರ್ಭ ದೇಶದ ಮಹಾರಾಜ ಭೀಷ್ಮಕ. ಆತನಿಗೆ ಐವರು ಮಕ್ಕಳು, ಹಿರಿಯವ ರುಕ್ಮ, ಕಿರಿಯ ಮಗಳು ರುಕ್ಮಿಣಿ. ಕೃಷ್ಣನ ಬಾಲ್ಯದ ಲೀಲೆಗಳು, ಅತಿಮಾನುಷ ಶಕ್ತಿ, ಸಾಹಸ, ಸಾಧನೆಗಳನ್ನು ಕೇಳುತ್ತಾ ಆತನನ್ನೇ ದೇವರೆಂದೂ, ಪತಿಯೆಂದೂ ಮಾನಸಿಕವಾಗಿ ಸ್ವೀಕರಿಸಿ ರುಕ್ಮಿಣಿ ಆರಾಧಿಸುತ್ತಿದ್ದಾಳೆ. ಆಕೆಯ ಕುಂಡಲಿ ವಿಶ್ಲೇಷಿಸಿದ ಜ್ಯೋತಿಷ್ಯರೂ ಈಕೆ ಭಾಗ್ಯಲಕ್ಷ್ಮಿ, ಶ್ರೀಮನ್ನಾರಾಯಣ ಸ್ವರೂಪನನ್ನೇ ವರಿಸುವವಳಿದ್ದಾಳೆ ಎಂದು ನುಡಿದಿದ್ದರು. ಮಾತ್ರವಲ್ಲ ನೋಡಲು ಸ್ಪುರದ್ರೂಪಿ ಶ್ರೀಲಕ್ಷ್ಮೀ ದೇವಿಯಂತೆ ಇದ್ದಾಳೆ. ಇಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ವಿಷಯ ತಿಳಿದ ಕೃಷ್ಣನಿಗೂ ಭಕ್ತಿ ಪ್ರೀತಿಯ ಸೆಳೆತ ಬರುತ್ತಿರುವ ಮೂಲ ಇವಳೇ ಆಗಿದ್ದಾಳೆ ಎಂಬ ಸತ್ಯ ಅರಿವಾಯಿತು. ಇವಳನ್ನೇ ವರಿಸುವುದು ಸೂಕ್ತ ಎಂದು ಬಯಸಿ ಆಲೋಚಿಸುತ್ತಿದ್ದನು.

ಪ್ರಾಯಕ್ಕೆ ಬಂದ ಹೆಣ್ಣಿಗೆ ಮದುವೆ ಮಾಡಿಸುವುದು ಜವಾಬ್ದಾರಿ. ಅಣ್ಣ ರುಕ್ಮ ಈ ವಿಚಾರದಲ್ಲಿ ಮುಂದುವರಿದು ಚೇದಿರಾಜ ಶಿಶುಪಾಲನಿಗೆ ತಂಗಿ ರುಕ್ಮಿಣಿಯನ್ನು ಮದುವೆ ಮಾಡಿಸೋಣ ಎಂದು ಪಿತ ಭೀಷ್ಮಕನಿಗೆ ಹೇಳಿದ. ಮಾತಾ ಪಿತರು ವೃದ್ಧರಾಗಿದ್ದಾರೆ, ಮಗ ರುಕ್ಮನ ಎದುರು ಅವರ ತೀರ್ಮಾನಕ್ಕೆ ಹೆಚ್ಚಿನ ಬೆಲೆ ಸಿಗದೆ, ಒಪ್ಪಿಗೆ ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೂ, ಪ್ರತಿರೋಧ ವ್ಯಕ್ತ ಪಡಿಸಿದರೂ ಮಗ ಯುವರಾಜ ರುಕ್ಮ ಕೇಳಲಿಲ್ಲ. ಚೇದಿದೇಶದ ರಾಜನಾದ ಶಿಶುಪಾಲನಿಗೆ ಓಲೆ ಬರೆದು ಕಳುಹಿಸಿದನು. ಶಿಶುಪಾಲನೂ ರುಕ್ಮಿಣಿಯನ್ನು ಒಪ್ಪಿ ಮದುವೆ ನಿಶ್ಚಯವಾಯಿತು. ರುಕ್ಮಿಣಿಯ ಮನದಲ್ಲಿ ಕೃಷ್ಣನ ಹೊರತು ಅನ್ಯರ್ಯಾರ ಕಲ್ಪನೆಯೂ ಇರಲಿಲ್ಲ.

ರುಕ್ಮಿಣಿ ಅನವರತ ಕೃಷ್ಣ ಧ್ಯಾನದಲ್ಲೇ ಇದ್ದು ತನ್ನ ಮನದಾಸೆ ಈಡೇರಿಸುವಂತೆ ಬೇಡುತ್ತಿದ್ದಳು. ಮದುವೆ ನಿಶ್ಚಿತಾರ್ಥ ಆಗುತ್ತಿರುವುದು ಭಯ ಹಾಗೂ ದುಃಖ ಉಂಟು ಮಾಡಿದರೂ ಅಭಯಪ್ರದ ಮಾಧವನ ಧ್ಯಾನದಿಂದ ಧೈರ್ಯ ತಳೆದಳು. ತನಗೆ ಆಪ್ತನೂ, ವಿಶ್ವಾಸವುಳ್ಳ ಬ್ರಾಹ್ಮನೋತ್ತಮನೋರ್ವನನ್ನು ಕರೆದು ದಕ್ಷಿಣೆಯಿತ್ತು ತಾನು ಬರೆದ ಓಲೆಯನ್ನು ಕೃಷ್ಣನಿಗೆ ತಲುಪಿಸಲು ಬೇಡಿಕೊಂಡಳು. ಆ ಬ್ರಾಹ್ಮನನೂ ನಿಷ್ಠೆಯಿಂದ ತನಗಿತ್ತ ಕಾರ್ಯ ಪೂರೈಸಿದ, ಓಲೆ ದ್ವಾರಕೆಯಲ್ಲಿದ್ದ ಕೃಷ್ಣನ ಕೈ ಸೇರಿತು.

ವಿದರ್ಭ ದೇಶ ಸರ್ವಾಲಂಕಾರಗೊಂಡಿದೆ. ರಾಜಕುಮಾರಿಯ ಮದುವೆಯಲ್ವೇ! ಶಿಶುಪಾಲ ಕೃಷ್ಣನ ಸೋದರ ಸಂಬಂಧಿ. ಆತನಿಗೆ ರುಕ್ಮಿಣಿ ಕೃಷ್ಣನನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸುವ, ಕೃಷ್ಣನೂ ರುಕ್ಮಿಣಿಯನ್ನು ಬಯಸಿರುವ ವಿಚಾರ ತಿಳಿದಿತ್ತು. ಹಾಗಾಗಿ ಮದುವೆಗೆ ದಿಬ್ಬಣ ಹೊರಡುವ ಮೊದಲೇ ರಾಜತಾಂತ್ರಿಕ ನಡೆಯಲ್ಲಿ ಮುಂದುವರಿದು ಕೃಷ್ಣನ ಶತ್ರುವಾದ ಮಗಧಾಧಿಪ ಜರಾಸಂಧನಿಗೆ ಆಮಂತ್ರಣದೋಲೆ ಬರೆದು ನಿಮಂತ್ರಿಸಿದ. ಅಷ್ಟಕ್ಕೇ ನಿಲ್ಲದೆ ಸಂಪೂರ್ಣ ಸಿದ್ಧತೆ ಬೇಕೆಂದು ಕರೂಷ ದೇಶದ ಮಹಾರಾಜ “ದಂತವಕ್ರ”, ಸಾಲ್ವ ದೇಶದ ಪೌಂಡ್ರಕರನ್ನೆಲ್ಲಾ ಆಮಂತ್ರಿಸಿ ದಿಬ್ಬಣಿಗನಾಗಿ ಹೊರಟರು.

ಭವ್ಯ ಸ್ವಾಗತದೊಂದಿಗೆ ಇದಿರುಗೊಂಡ ರುಕ್ಮ. ಅತಿಥಿಗೃಹದಲ್ಲಿ ಶಿಶುಪಾಲನ ಜೊತೆ ಜರಾಸಂಧ ದಂತವಕ್ರ, ಪೌಂಡ್ರಾಕಾದಿಗಳೂ, ಅವರವರ ಸೇನಾಧಿಪತಿಗಳೂ, ವೀರ ಸೇನಾನಿಗಳೂ ವಿಶ್ರಾಂತರಾದರು. ರುಕ್ಮಿಣಿಗೆ ತಡೆಯಲಾರದ ದುಃಖ. ತಾನು ಓಲೆ ಬರೆದರೂ ತನ್ನ ದೇವ ಶ್ರೀಕೃಷ್ಣ ಬರಲಿಲ್ಲ. ಕಾಯುವವನೇ ಕಾಣದಾದನೇ ಎಂದು ಉಮ್ಮಳಿಸಿ ಬಂದ ಕಣ್ಣೀರಧಾರೆಯನ್ನು ಹರಿಸುತ್ತಿದ್ದಳು. ಆ ಕೂಡಲೆ ಧೈರ್ಯ ತಳೆದು ನನ್ನ ಪ್ರಿಯ ಕೃಷ್ಣ ನಂಬಿದವರ ಕೈ ಬಿಡಲಾರನೆಂದು ತೀರ್ಮಾನಿಸಿ ಸಿದ್ಧಳಾಗುತ್ತಿದ್ದಳು. ಅದೇ ಸಮಯಕ್ಕೆ ಮದುವೆ ಮಂಟಪದಲ್ಲಿ ನೆರೆದ ಸಭೆಗೆ ಬಲರಾಮ ಕೃಷ್ಣರು ಬಂದು ಸೇರಿದರು. ಇವರನ್ನು ಕಂಡು ರುಕ್ಮನಿಗೆ ಇವರ್ಯಾಕೆ ಬಂದರೆಂಬ ಸಿಟ್ಟು ನೆತ್ತಿಗೇರಿದರೂ, ಬಂದ ಅತಿಥಿಗಳನ್ನು ಸತ್ಕರಿಸಬೇಕಲ್ಲಾ ಎಂದು ಸ್ವಾಗತಿಸಿದ. “ದ್ವಾರಕೆಗೆ ಓಲೆ ಕಳುಹಿಸಲಾಗಲಿಲ್ಲ, ಅವಸರದಲ್ಲಿ ಉಳಿದು ಹೋಯಿತು. ಆದರೂ ಬಂದಿರಲ್ಲ…” ಎಂದು ಹೇಳಿಕೆ ಇಲ್ಲದೆ ಸಭೆಗೆ ಬಂದವರೆಂದು ಅವಮಾನಿಸಲು ಮುಂದಾದ. ಬಲರಾಮ ಚಾಣಾಕ್ಷನಾಗಿ “ಮದುವೆ ಗಂಡು ನಮ್ಮವನಲ್ಲವೇ? ಬರದಿರಲಾಗುತ್ತದೆಯೇ ?” ಎಂಬುದಾಗಿ ಕೇಳಿ ಅವರ ಆಗಮನವನ್ನು ಸಮರ್ಥಿಸಿಕೊಂಡ. ಇತ್ತ ವಧು ರುಕ್ಮಿಣಿ ವಿವಾಹಪೂರ್ವ ಕ್ರಮದಂತೆ ಕುಲದೇವಿಯ ಪೂಜೆಗಾಗಿ ಅರಮನೆಯ ಪ್ರಾಂಗಣದಲ್ಲಿರುವ ಗುಡಿಯೆಡೆಗೆ ಸಖಿಯರೊಡನೆ ಹೊರಬಂದಳು. ರುಕ್ಮ ತಕ್ಷಣ ಕಟ್ಟಾಳುಗಳನ್ನು ರಕ್ಷಣೆಗಾಗಿ ಕಳುಹಿಸಿದನು. ರುಕ್ಮಿಣಿ ಮಂದಿರದೊಳಗೆ ದೇವಿಯ ಮುಂಭಾಗ ತನ್ನ ಆಶೆ ಪೂರೈಸುವಂತೆ ಬೇಡುತ್ತಾ ತುಪ್ಪದ ದೀಪ ಹಚ್ಚಿ ಹೂಗಳನ್ನು ಸಮರ್ಪಿಸಿ ಕೈಮುಗಿದು ನಿಂತಳು. ಅಲ್ಲಿದ್ದ ಪುರೋಹಿತರು ಬೇಗ ಬೇಗ ತಡವಾಗುತ್ತಿದೆ ಮುಹೂರ್ತಕ್ಕೆ ಎಂದಾಗ ಅಸಹನೆಯಿಂದ ನೋಡಿದಳು.. ಅರೆ! ಇವರು ಓಲೆ ಕೊಟ್ಟು ನಾನು ಕಳುಹಿಸಿದ ಬ್ರಾಹ್ಮಣೋತ್ತಮರು. ಏನೋ ಸೂಚನೆಯಿದೆ ಎಂದರಿತ ರುಕ್ಮಿಣಿ, ದೇವಿಗೆ ಮಗದೊಮ್ಮೆ ಪ್ರಣಾಮ ಸಲ್ಲಿಸಿ ಮೆಟ್ಟಿಲು ಇಳಿದು ಬರುತ್ತಿರಬೇಕಾದರೆ ಶ್ರೀ ಕೃಷ್ಣ ಎದುರಾದ. ತನ್ನ ಭಕ್ತೆಯ ಬಯಕೆ, ಪ್ರೀತಿಯ ಪೂರೈಕೆ ಆಗಬೇಕಲ್ಲವೇ? ರುಕ್ಮಿಣಿ ಕಣ್ಣೆತ್ತಿ ನೋಡಿದರೆ ತನ್ನ ಆರಾಧ್ಯ ಮೂರ್ತಿಯ, ಸನ್ಮಂಗಲ ರೂಪ ಕಂಡು ಮೈ ಮರೆತಳು, ನಾಚಿ ತಲೆತಗ್ಗಿಸಿದಳು. ಪರಮಾನಂದಗೊಂಡು ಪುಳಕಿತಳಾದ ರುಕ್ಮಿಣಿಯ ಬಾಗಿದ ಶಿರವನ್ನು ಗಲ್ಲ ಆಧರಿಸಿ ಕಣ್ಸನ್ನೆಯಲ್ಲೆ ರಥದತ್ತ ಹೋಗುವ ಎಂದು ದಿಕ್ಕು ತೋರಿದ ಕೃಷ್ಣನ ಇಂಗಿತ ಅರಿತಳು. ಇಬ್ಬರೂ ಕೂಡಲೇ ರಥವೇರಿದರು. ಅತಿವೇಗದಲ್ಲಿ ರಥ ಹಾರಿತು. ಗಗನದಲ್ಲಿ ಗರುಡನೇರುವಂತೆ ಏರಿ ಹಾರಿ ಸಾಗಿತು. ರಕ್ಷಣೆಗೆ ಬಂದ ಪಡೆ ಬೆನ್ನಟ್ಟಲಾಗದೆ, ಸುದ್ದಿ ರುಕ್ಮನಿಗೆ ತಿಳಿಸಿದರು. ಕ್ರೋಧಾವಿಷ್ಟನಾದ ರುಕ್ಮ ಕೂಡಲೇ ವಿಶ್ರಾಂತಿ ಗೃಹದಲ್ಲಿದ್ದ ಜರಾಸಂಧ, ದಂತವಕ್ರಾದಿಗಳಿಗೆ ಸುದ್ದಿ ಕಳುಹಿಸಿ ತಾನು ರಥವೇರಿ ಬೆಂಬತ್ತಿ ಹೊರಟ. ಶರವೇಗದಲ್ಲಿ ಸಾಗಿ ಕೃಷ್ಣನ ರಥವನ್ನು ಬೆನ್ನಟ್ಟಿದ. ಜೊತೆಗೆ ಕುದುರೆ ಏರಿ ಸೈನಿಕರೂ ಬೆನ್ನಟ್ಟಿ ಬಂದರು. ಪೂರ್ವ ಸಿದ್ದತೆಯಂತೆ ಪಥ ಮಧ್ಯದಲ್ಲಿ ಯಾದವ ಸೇನೆ ಬಲರಾಮನ ನೇತೃತ್ವದಲ್ಲಿ ಕಾದು ಕುಳಿತಿತ್ತು. ಚೇದಿರಾಜನ ಸೇನೆ ಅರೆಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ಧೂಳಿಪಟವಾಯಿತು. ರುಕ್ಮ ಮಾತ್ರ ತಂಗಿಯನ್ನು ಬಿಡಿಸಿ ತರಲು ಅತಿವೇಗದಲ್ಲಿ ಸಾಗಿದ, ಕಣ್ಣ ದೃಷ್ಟಿ ಗೋಚರಿಸುವ ಅಂತರ ತಲುಪಿ ಬಾಣಗಳ ಸುರಿಮಳೆಗೈದ. ಕೃಷ್ಣನೂ ರಥ ತಿರುಗಿಸಿ ಪಂಥಾಹ್ವಾನ ಸ್ವೀಕರಿಸಿ ತಿರುಗಿ ಬಾಣ ಪ್ರಯೋಗ ಮಾಡಿದ. ರುಕ್ಮನ ಬಾಣಗಳನ್ನು ಕತ್ತರಿಸಿ, ಶಿಶುಪಾಲನನ್ನು ಧರೆಗುರುಳಿಸಿದ. ಈ ಸಂದರ್ಭ ರುಕ್ಮಿಣಿ ತೀವ್ರ ದುಃಖಿತಳಾಗಿ ಕಣ್ಣೀರು ಸುರಿಸತೊಡಗಿದಳು. ಇದನ್ನು ಕಂಡ ಕೃಷ್ಣ. ಶರ ಪ್ರಯೋಗದಿಂದಲೇ ರುಕ್ಮನ ಉತ್ತರೀಯವನ್ನು (ಶಾಲು) ಸೆಳೆದು ರುಕ್ಮಿಣಿಯ ಕಣ್ಣೀರು ಒರೆಸಿದ. ಬಿದ್ದಲ್ಲಿಂದಲೇ ಸೊಂಟದ ಕಿರುಗತ್ತಿ ಸೆಳೆದು ಎಸೆಯಲು ಮುಂದಾದಾಗ ಕೃಷ್ಣ ರಥದಿಂದ ಜಿಗಿದು ಕಿರುಗತ್ತಿ ಸೆಳೆದುಕೊಂಡು ಬೀಸಿದ ನೈಪುಣ್ಯತೆಗೆ ರುಕ್ಮನ ಅರ್ಧ ಕೇಶ ಮುಂಡನವಾಯಿತು. ತಿರುವಿ ಅರ್ಧ ಮೀಸೆಯನ್ನೂ ಛೇದಿಸಿದ. ತೀವ್ರ ಅಪಮಾನಕ್ಕೊಳಗಾದ ರುಕ್ಮ ತಲೆತಗ್ಗಿಸಿ ಮುಖ ಮುಚ್ಚಿಕೊಂಡು ಅರಮನೆಯತ್ತ ನಡೆದ. ಇತ್ತ ಬಲರಾಮನು ಉಳಿದವರನ್ನು ಪರಾಭವಗೊಳಿಸಿದ್ದನು. ಹಿಂದಿರುಗಿದ ರುಕ್ಮ ಮಿತ್ರರಾದ ಜರಾಸಂಧಾದಿಗಳನ್ನು ಕಂಡು ಕಣ್ಣೀರು ಸುರಿಸತೊಡಗಿದ. ಅತ್ತ ಶ್ರೀಕೃಷ್ಣನ ರಥ ದ್ವಾರಕೆಯತ್ತ ಓಡುತ್ತಿತ್ತು.

ಮುಂದುವರಿಯುವುದು…